"Steeds meer Nederlanders zijn bereid te vechten – en sneuvelen – voor Nederland'', kopt een recent nieuwsartikel in het NRC, naar aanleiding van een onderzoek door Instituut Clingendael –het Nederlands Instituut voor Internationale Betrekkingen én kennisplatform.
De afgelopen jaren heeft de bereidheid onder Nederlanders om hun vaderland te dienen, zelfs als dat betekent dat ze moeten vechten of sneuvelen, een opmerkelijke verandering doorgemaakt. Het recente onderzoek van Clingendael, uitgevoerd in de aanloop naar de Europese verkiezingen, heeft verrassende inzichten gegeven in de veranderende waardenpatronen onder de Nederlandse bevolking.
Uit de peiling van Clingendael blijkt dat maar liefst 49% van de 4350 respondenten bereid is om te vechten voor Nederland. Dit percentage daalt echter aanzienlijk als de vraag gaat over het vechten voor een ander EU-land, met minder dan 30% die positief antwoordt. Deze cijfers geven een duidelijke indicatie van een groeiende nationale loyaliteit en de bereidheid om offers te brengen voor de bescherming van de eigen democratie en manier van leven.
In het volgende fragment is Pieter Paul door NRC gevraagd naar zijn visie:
Variërende bereidheid
"De peiling van Clingendael is niet de enige die duidt op een verschuiving in het waardenpatronen. Pieter Paul Verheggen van Motivaction herkent het beeld. Zijn bureau doet al langer onderzoek naar de ‘vecht- en sneuvelbereidheid’ onder Nederlanders. Ook Verheggen ziet een toename. ''Mensen hier hebben steeds sterker het gevoel dat hun democratie, hun manier van leven op het spel staat. Ze zijn bereid daar desnoods iets voor op te offeren.''
Vroeger varieerde deze bereidheid met het nieuws over oorlogen of aanslagen, maar dat is nu minder het geval. Verheggen: ''Dit waardepatroon is stabiel. Zou er morgen een wapenstilstand in Oekraïne komen en het oorlogsgeweld stoppen, dan nog blijft die gevechtsbereidheid. Er zijn teveel andere plekken in de wereld, denk aan Gaza of Israël, waar oorlog wordt gevoerd.''
Verheggen, van huis uit psycholoog, zet wel twee kanttekeningen bij dit type onderzoeken. ''Het gaat om een mindset, niet wat men werkelijk zou doen.'' En is er een groot verschil tussen ''het vaderland dienen'' achter een bureau of in de modder van het slagveld van Oost-Europa. Het eerste is aanmerkelijk populairder dan het tweede, een voorkeur waarmee de maandag aangekondigde aanpak van het kabinet rekening lijkt te houden."
De jongeren en hun toekomst bij Defensie
De houding van jongeren ten opzichte van Defensie weerspiegelt deze voorkeuren. Veel jongeren zien een toekomst bij Defensie wel zitten, maar dan liever in een ondersteunende of technische rol dan aan het front. Bijvoorbeeld, Aron Koppes, een tweedejaars ICT-student aan de Hogeschool Utrecht, geeft aan bereid te zijn om zijn vaardigheden in te zetten als ICT-er als dat nodig is, maar hij wil dit alleen doen als nabije landen zoals Duitsland aangevallen worden.
Ook Yosefien Goderie, een student interdisciplinaire sociale wetenschap aan de Universiteit Utrecht, geeft aan dat ze misschien een ondersteunende rol kan vervullen als het echt nodig is, maar ze ziet zichzelf niet in een gevechtsrol aan het front.
Aan de andere kant durft Manou Kerkvliet, student interdisciplinaire sociale wetenschap, wel een stap verder te gaan. Ze zou graag militair arts willen worden als de noodzaak zich voordoet, zelfs als dat betekent dat ze moet sneuvelen voor haar land en vrienden.
Conclusie
De veranderende bereidheid onder Nederlanders om hun vaderland te dienen, weerspiegelt een diepgeworteld gevoel van verantwoordelijkheid en loyaliteit. Ondanks de voorkeur voor veilige functies boven gevechtsrollen, is de groeiende bereidheid om offers te brengen voor de bescherming van de Nederlandse democratie en levenswijze een teken van de veerkracht en vastberadenheid van de Nederlandse bevolking. Pieter Paul Verheggen’s inzichten benadrukken dat deze bereidheid meer is dan een tijdelijke reactie op huidige gebeurtenissen; het is een blijvende verandering in het waardepatroon van Nederland.
Bron: NRC
